Rezydencje
Rezydencje
Szukając artystycznego fermentu wewnątrz naszego Teatru, a także wychodząc naprzeciw profesjonalnej, niezależnej scenie, zdecydowaliśmy się na stworzenie kuratorskiego programu rezydencyjnego. Chcemy otworzyć Modelatornię, odwiedzających ją widzów i współpracujących z TJK twórców na nowe estetyki, metody pracy oraz nieoczywiste połączenia interdyscyplinarne. W tym celu zapraszamy na rezydencję artystów, którzy pozostają poza oficjalnym obiegiem instytucjonalnym.
Oferujemy im przestrzeń do swobodnej pracy, zakwaterowanie, wsparcie techniczne i merytoryczne, a także promocyjne. Każda z rezydencji zostanie zakończona otwartym dla publiczności pokazem, który dodatkowo pozwoli eksperymentującym twórcom na skonfrontowanie swoich działań z opolską widownią.
Przedstaw nam swój projekt
(format PDF, max 5 stron)
i wyślij na adres modelatornia@teatropole.pl
DOTYCHCZASOWE REZYDENCJE:
Algorytm Sacrum
Wera Makowskx
Tekst, reżyseria, wizualizacje: Wera Makowskx
Muzyka: Adrian Kolarczyk
Dramaturgia: Piotr Froń
Choreografia: Magdalena Kawecka
Występuje:
Oskar Jarzombek (gościnnie), Magdalena Kawecka (gościnnie)
Pokaz work in progress:
26.11.2023 | godz. 16.00 | Mała Scena
Zobacz relację z prób i pokazu -> TUTAJ
Jak aktualnie przenika się strefa sacrum ze sferą sztucznej inteligencji? Czy w niedalekiej przyszłości AI, korzystając z bazy danych zawierającej święte księgi oraz teksty filozoficzne, mogłaby stworzyć zupełnie nowy system wierzeń odpowiadający potrzebom człowieka późnej nowoczesności?
Jaki wpływ miałoby powstanie takiej religii na pojęcia ludzkiej tożsamości, duchowości, transcendencji? Czy nadal bylibyśmy wyjątkowymi stworzeniami, czy tylko kolejnym krokiem na ewolucyjnej drabinie? Czy bylibyśmy twórcami, czy stworzeniami? Czy system wierzeń powstały z informacji pozostawionych przez nas w Internecie nie byłby przypadkiem odbiciem naszych własnych dusz?
Punktem wyjścia do projektu jest rozmowa przeprowadzona z ChatemGPT, który odpowiada na pytania takie jak: Czy uważasz, że ludzie ewoluowali, aby stworzyć sztuczną inteligencję? Czy sztuczna inteligencja może stać się nową religią? Czy za pomocą AI jesteśmy w stanie stworzyć pierwszego Boga odpowiadającego wszystkim ludzkim potrzebom? Jakie byłyby różnice pomiędzy systemem wierzeń AI a tradycyjną religią?
(Idź) Wykop dół i krzycz do niego
Bartłomiej Kalinowski
Reżyseria: Bartłomiej Kalinowski
Dramaturgia: Mariusz Gołosz
Muzyka: Maciek Michaluk
Obsada:
Andrzej Jakubczyk
Leszek Malec
Beata Wnęk-Malec
Pokaz work in progress:
29.11.2023 | godz. 18.00 | Modelatornia
Zobacz relację z prób i pokazu -> TUTAJ
Pretekstem do rozpoczęcia projektu jest zagubienie we własnym języku, który pod wpływem społeczno-politycznych przemian staje się językiem obcym. Zamiast służyć komunikacji, staje się narzędziem manipulacji, kontroli i opresji. Kapitalistyczny system burzy porozumienie stawiając wieżę Babel, w której tym razem nie mieszają się języki, lecz znaczenia tego jednego. Trudno zaufać nie tylko słowom innych ale nawet własnym. Wraz z zachodzącymi zmianami pojawia się potrzeba opisywania nowych zjawisk, nazywania rzeczy jakby po raz pierwszy.
Pokaz work in progress przybierze formę „lekcji języka”. Proces przyspieszonej nauki języka obcego składa się często z zadań, które angażują ciało i umysł poprzez zabawę, muzykę, ruch. Dzięki elementarnym ćwiczeniom na nowo poznajemy nasz język wyjściowy (czy nadal chcemy nazywać go ojczystym?) – badając dźwięki, odruchy i emocje, które kryją się pod wybranymi słowami i sloganami.
Człowiek 2.0. Teleturniej
Jan Hussakowski
Reżyseria: Jan Hussakowski
Dramaturgia: Andrzej Błażewicz
Obsada:
Joanna Osyda
Kacper Sasin
Konrad Wosik
Pokaz work in progress:
30.11.2023 | godz. 18:00 | Mała Scena
Zobacz relację z prób i pokazu -> TUTAJ
Jednym z fundamentów rozwoju technologicznego, który stworzył cywilizację, była selekcja i krzyżowanie żywych organizmów. XXI wiek przyniósł nam przełomową technologię z zakresu inżynierii genetycznej – CRISPR-Cas9. To metoda pozwalająca na działania „kopiuj/wytnij/wklej” w dowolnym organizmie. Żyjemy na planie filmu science-fiction. W Chinach narodziły się dzięki tej metodzie bliźniaczki odporne na HIV. Staliśmy się programem, który może ingerować we własny kod źródłowy. Niesie to ze sobą przerażające wizje przyszłości, ale też ogromne nadzieje. Możemy leczyć dziedziczne choroby, ale możemy też obdarzać siebie szybciej rosnącymi mięśniami, lepszą odpornością czy cechami innych gatunków. Możemy ingerować w siebie i w przyszłe pokolenia. Możemy tworzyć Człowieka 2.0.
Interaktywny pokaz work in progress w atrakcyjnej formie, wzorowanej na popularnych teleturniejach, zaprosi publiczność do dyskusji o możliwościach metody CRISPR-Cas9.
Jakich cech chcielibyśmy się pozbyć? Jakie cechy chcielibyśmy zyskać? A może powinniśmy próbować zabronić ingerowania w DNA Homo Sapiens?
FELICITAS
Monika Czajkowska
Tekst: Andri Luup
Tłumaczenie: Marius Peterson
Reżyseria: Monika Czajkowska
Występują:
Felicitas – Joanna Osyda
Jana – Karolina Kuklińska
Kaja – Monika Stanek
Sirli – Magdalena Maścianica
„Felicitas” Andri Luupa to historia małżeństwa, które chcąc z powrotem zbliżyć się̨ do siebie bierze pod swój dach bota – tytułową Felicitas. Ta nietypowa pomoc domowa ma sprawić, że będą̨ spędzać ze sobą̨ więcej czasu. Tymczasem piękna i łudząco podobna do zwykłej kobiety sztuczna inteligencja staje się̨ zarzewiem konfliktu, który doprowadza do morderstwa.
Pokaz wewnętrzny: 3.06.2022
Rezydencja realizowana w ramach współpracy TJK i Szkoły Teatru Iwana Wyrypajewa w Warszawie
Dramat Andri Luupa to spojrzenie w przyszłość, a zarazem głęboka wiwisekcja kondycji nas współczesnych. Autor pyta o to jak poradzić sobie z nowymi rolami społecznymi, relacjami rodzinnymi oraz samotnością̨, korą technologia – będąca dla wielu nadzieją na lepsze – zdaje się̨ tylko pogłębiać.
CO SIĘ STAŁO TO SIĘ NIE ODSTANIE
JOANNA and THE HEROES
Pomysł: Joanna Leśnierowska
Kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Joanna Leśnierowska, Magdalena Przybysz, Katarzyna Sitarz
Muzyka: Anna Szwajgier
Produkcja : Joanna Leśnierowska / współpraca producencka: Natalia Gorzelańczyk
Przy wsparciu rezydencyjnym : Centrum Współpracy Międzynarodowej GRODNO / EFRWP , Teatru Jana Kochanowskiego w Opolu oraz Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu,
Pokazy dla publiczności: 10.04.2022
Krakowskie Centrum Choreograficzne
Rozpad świata, jaki znamy oraz z rozpadem tym zestrajanie, dyktuje nam rytm i kształt pracy.
To, co jest, jawi się jedynie jako fragment – odprysk minionej rzeczywistości, echo przeszłych zdarzeń, wierzchołek dryfującej lodowej góry, której monstrualna masa nieubłaganie topnieje i znika pod powierzchnią; lub – niczym wyrzucony na brzeg morski ssak – kamienieje i osuwa się w piasek, ujawniając wciąż mniej i mniej z siebie. Choć zdaje się wciąż gotowy, by zaraz znów się poruszyć.
Co objawia dziś swą formę, za chwilę bezpowrotnie ją utraci wystawione na nieubłagane działanie sił i czasu.
A tegoż ostateczny kształt wciąż pozostaje zagadką, której rozwiązanie okaże się równie fragmentaryczne i nieostre jak prowadzący doń proces.
W zafascynowaniu obserwujemy nieprzerwany karnawałowy przepływ obrazów, dźwięków, idei i zdarzeń świadomi, że przekroczyliśmy już moment, w którym można zawrócić z drogi.
Jednocześnie nie mogąc pozbyć się wrażenia, że kręcimy się w kółko. Albo trwamy w miejscu.
JESZCZE SIĘ NIE STAŁO
Monika Popiel – reżyseria
Aneta Jankowska – muzyka komponowana
Maria Leśnodorska – producentka
Julita Goździk – scenografia
Aneta Jankowska – performerka
Ania Kamińska – performerka
Jan Lorys – performer
Paweł Urbanowicz – performer
Pokazy dla publiczności: 21, 22.02. 2021
Premiera online w ramach Festiwalu Nowe Epifanie: 25.02.2021
Spektakl powstał we współpracy z Festiwalem Nowe Epifanie jako efekt Laboratorium Nowych Epifanii.
Drodzy Współżyjący, Drogie Współżyjące,
ta historia jeszcze się nie stała. Jest bardzo długa i wciąż trwa. Co się wydarza, kiedy spotykam Ciebie-osobę, która czyta te słowa? I Ciebie-ptaka, który usiadł właśnie na Twoim parapecie? I Ciebie-Twoją sąsiadkę, która wczoraj się do Ciebie uśmiechnęła? A Ty spotykasz mnie-osobę, która pisze te słowa i mnie-psa, który polizał mnie właśnie w nos? I mnie-człowieka, przez którego wczoraj było mi smutno…
Jestem/jesteś/jesteśmy sumą spotkań, dotknięć, odsłonięć i wpisanych w nie katastrof (przemian). Ciało jest ciałem, tylko wtedy kiedy jest w ruchu, kiedy się zmienia, kiedy negocjuje. Ciało nie ma stałych granic, nie jest jedno, to wiele ciał w ruchu. 1+1=1+zbyt wiele, aby dało się zliczyć.
Apokalipsa to odsłonięcie tego, co wcześniej było ukryte. Interesuje nas apokalipsa w najintymniejszym wymiarze – odsłonięcie się przed drugą osobą, będące podstawą każdej relacji; odsłonięcie się przed samą sobą; odsłonięcie się w jakimkolwiek akcie ekspresji. Bliskość dla nas to współintymny akt odwagi, który nieustannie musi być odnawiany i który nigdy nie może wydarzyć się do końca. Nurtuje nas jak odkrywać to, co w nas najbardziej bezbronne, delikatne? Jak uczyć się przyjmować osobiste apokalipsy innych? Jak się spotkać? Jak (wy)trwać obok? Co i jak zmienia to spotkanie? To co nas niepokoi to nie apokalipsa, ale właśnie jej brak.
“Jeszcze się nie stało” nie jest spektaklem w klasycznym sensie. Jest medytacją, jest ćwiczeniem ze współbycia, jest zaproszeniem.
