CZARNA SKÓRA,
BIAŁE MASKI
Projekt, który wraca do korzeni polskiej czarności. Do ukrytych historii afrykańskich niewolników na polskich dworach w XVII i XVIII wieku i przenosi w czasie do dziś – wolnego od rasizmu i uprzedzeń. Ale czy na pewno takiego wolnego?
REŻYSERIA: Wiktor Bagiński
SCENARIUSZ: Wiktor Bagiński i Paweł Sablik
DRAMATURGIA: Paweł Sablik
SCENOGRAFIA I KOSTIUMY: Anna Oramus
MUZYKA: Bartek Prosuł, Karol Kossakowski
CHOREOGRAFIA: Krystyna Lama-Szydłowska
REŻYSERIA ŚWIATŁA: Natan Berkowicz
CZARNA SKÓRA,
BIAŁE MASKI
Projekt, który wraca do korzeni polskiej czarności. Do ukrytych historii afrykańskich niewolników na polskich dworach w XVII i XVIII wieku i przenosi w czasie do dziś – wolnego od rasizmu i uprzedzeń. Ale czy na pewno takiego wolnego?
REŻYSERIA: Wiktor Bagiński
SCENARIUSZ: Wiktor Bagiński i Paweł Sablik
DRAMATURGIA: Paweł Sablik
SCENOGRAFIA I KOSTIUMY: Anna Oramus
MUZYKA: Bartek Prosuł, Karol Kossakowski
CHOREOGRAFIA: Krystyna Lama-Szydłowska
REŻYSERIA ŚWIATŁA: Natan Berkowicz
MODELATORNIA
ONLINE
Nawiązując do tradycji poszukiwań teatralnych prowadzonych przez Jerzego Grotowskiego w Opolu w latach 1959–1964 , patrząc na jego dziedzictwo i pragnąc nowego i świeżego dialogu z publicznością, postanowiliśmy w sposób żywy i niemuzealny ożywić pamięć o eksperymencie Grotowskiego.
Organizując Konkurs, nie odwołujemy się bezpośrednio do estetyki i metod twórczych opracowanych przez Teatr 13 Rzędów i Teatr Laboratorium, choć oczywiście interesują nas inspirowane nimi działania. Chcielibyśmy, by Modelatornia w swoim zamyśle była azylem dla twórców poszukujących nowych języków, form i sposobów nawiązania dialogu z publicznością.
Szukamy ludzi, którzy potrafią spojrzeć z kierunków sztuk wizualnych, sound art-u, muzyki klasycznej, performance art, nowego dramatu, filmu, metody devised, a także wielu innych, aby wyciągnąć z tego spojrzenia wnioski dla sztuki teatralnej. Potrzebujemy do tego młodych artystów, otwartych na dialog, współtworzenie i krytykę, chętnych do poszerzania swoich i naszych horyzontów, wierzących w nieustające odnawianie się własnej metody twórczej. Partnerów w zbrodni zadanej przyzwyczajeniom, skostniałym formom i gnuśności tematów.
Norbert Rakowski
