ALGORYTM SACRUM
Jak aktualnie przenika się strefa sacrum ze sferą sztucznej inteligencji? Czy w niedalekiej przyszłości AI, korzystając z bazy danych zawierającej święte księgi oraz teksty filozoficzne, mogłaby stworzyć zupełnie nowy system wierzeń odpowiadający potrzebom człowieka późnej nowoczesności?
Jaki wpływ miałoby powstanie takiej religii na pojęcia ludzkiej tożsamości, duchowości, transcendencji? Czy nadal bylibyśmy wyjątkowymi stworzeniami, czy tylko kolejnym krokiem na ewolucyjnej drabinie? Czy bylibyśmy twórcami, czy stworzeniami? Czy system wierzeń powstały z informacji pozostawionych przez nas w Internecie nie byłby przypadkiem odbiciem naszych własnych dusz?
Punktem wyjścia do projektu jest rozmowa przeprowadzona z ChatemGPT, który odpowiada na pytania takie jak: Czy uważasz, że ludzie ewoluowali, aby stworzyć sztuczną inteligencję? Czy sztuczna inteligencja może stać się nową religią? Czy za pomocą AI jesteśmy w stanie stworzyć pierwszego Boga odpowiadającego wszystkim ludzkim potrzebom? Jakie byłyby różnice pomiędzy systemem wierzeń AI a tradycyjną religią?
TEKST, REŻYSERIA, WIZUALIZACJE: Wera Makowskx
MUZYKA: Adrian Kolarczyk
DRAMATURGIA: Piotr Froń
CHOREOGRAFIA: Magdalena Kawecka
WYSTĘPUJĄ:
Oskar Jarzombek (gościnnie), Magdalena Kawecka (gościnnie)
(IDŹ) WYKOP DÓŁ I KRZYCZ DO NIEGO
Pretekstem do rozpoczęcia projektu jest zagubienie we własnym języku, który pod wpływem społeczno-politycznych przemian staje się językiem obcym. Zamiast służyć komunikacji, staje się narzędziem manipulacji, kontroli i opresji. Kapitalistyczny system burzy porozumienie stawiając wieżę Babel, w której tym razem nie mieszają się języki, lecz znaczenia tego jednego. Trudno zaufać nie tylko słowom innych ale nawet własnym. Wraz z zachodzącymi zmianami pojawia się potrzeba opisywania nowych zjawisk, nazywania rzeczy jakby po raz pierwszy.
Pokaz work in progress przybierze formę „lekcji języka”. Proces przyspieszonej nauki języka obcego składa się często z zadań, które angażują ciało i umysł poprzez zabawę, muzykę, ruch. Dzięki elementarnym ćwiczeniom na nowo poznajemy nasz język wyjściowy (czy nadal chcemy nazywać go ojczystym?) – badając dźwięki, odruchy i emocje, które kryją się pod wybranymi słowami i sloganami.
REŻYSERIA: Bartłomiej Kalinowski
DRAMATURGIA: Mariusz Gołosz
MUZYKA: Maciek Michaluk
OBSADA:
Andrzej Jakubczyk
Leszek Malec
Beata Wnęk-Malec
CZŁOWIEK 2.0. TELE- TURNIEJ
Jednym z fundamentów rozwoju technologicznego, który stworzył cywilizację, była selekcja i krzyżowanie żywych organizmów. XXI wiek przyniósł nam przełomową technologię z zakresu inżynierii genetycznej – CRISPR-Cas9. To metoda pozwalająca na działania „kopiuj/wytnij/wklej” w dowolnym organizmie. Żyjemy na planie filmu science-fiction. W Chinach narodziły się dzięki tej metodzie bliźniaczki odporne na HIV. Staliśmy się programem, który może ingerować we własny kod źródłowy. Niesie to ze sobą przerażające wizje przyszłości, ale też ogromne nadzieje. Możemy leczyć dziedziczne choroby, ale możemy też obdarzać siebie szybciej rosnącymi mięśniami, lepszą odpornością czy cechami innych gatunków. Możemy ingerować w siebie i w przyszłe pokolenia. Możemy tworzyć Człowieka 2.0.
Interaktywny pokaz work in progress w atrakcyjnej formie, wzorowanej na popularnych teleturniejach, zaprosi publiczność do dyskusji o możliwościach metody CRISPR-Cas9.
Jakich cech chcielibyśmy się pozbyć? Jakie cechy chcielibyśmy zyskać? A może powinniśmy próbować zabronić ingerowania w DNA Homo Sapiens?
REŻYSERIA: Jan Hussakowski
DRAMATURGIA: Andrzej Błażewicz
OBSADA:
Joanna Osyda
Kacper Sasin
Konrad Wosik
ALGORYTM SACRUM
Jak aktualnie przenika się strefa sacrum ze sferą sztucznej inteligencji? Czy w niedalekiej przyszłości AI, korzystając z bazy danych zawierającej święte księgi oraz teksty filozoficzne, mogłaby stworzyć zupełnie nowy system wierzeń odpowiadający potrzebom człowieka późnej nowoczesności?
Jaki wpływ miałoby powstanie takiej religii na pojęcia ludzkiej tożsamości, duchowości, transcendencji? Czy nadal bylibyśmy wyjątkowymi stworzeniami, czy tylko kolejnym krokiem na ewolucyjnej drabinie? Czy bylibyśmy twórcami, czy stworzeniami? Czy system wierzeń powstały z informacji pozostawionych przez nas w Internecie nie byłby przypadkiem odbiciem naszych własnych dusz?
Punktem wyjścia do projektu jest rozmowa przeprowadzona z ChatemGPT, który odpowiada na pytania takie jak: Czy uważasz, że ludzie ewoluowali, aby stworzyć sztuczną inteligencję? Czy sztuczna inteligencja może stać się nową religią? Czy za pomocą AI jesteśmy w stanie stworzyć pierwszego Boga odpowiadającego wszystkim ludzkim potrzebom? Jakie byłyby różnice pomiędzy systemem wierzeń AI a tradycyjną religią?
TEKST, REŻYSERIA, WIZUALIZACJE: Wera Makowskx
MUZYKA: Adrian Kolarczyk
DRAMATURGIA: Piotr Froń
CHOREOGRAFIA: Magdalena Kawecka
WYSTĘPUJĄ:
Oskar Jarzombek (gościnnie), Magdalena Kawecka (gościnnie)
(IDŹ) WYKOP DÓŁ I KRZYCZ DO NIEGO
Pretekstem do rozpoczęcia projektu jest zagubienie we własnym języku, który pod wpływem społeczno-politycznych przemian staje się językiem obcym. Zamiast służyć komunikacji, staje się narzędziem manipulacji, kontroli i opresji. Kapitalistyczny system burzy porozumienie stawiając wieżę Babel, w której tym razem nie mieszają się języki, lecz znaczenia tego jednego. Trudno zaufać nie tylko słowom innych ale nawet własnym. Wraz z zachodzącymi zmianami pojawia się potrzeba opisywania nowych zjawisk, nazywania rzeczy jakby po raz pierwszy.
Pokaz work in progress przybierze formę „lekcji języka”. Proces przyspieszonej nauki języka obcego składa się często z zadań, które angażują ciało i umysł poprzez zabawę, muzykę, ruch. Dzięki elementarnym ćwiczeniom na nowo poznajemy nasz język wyjściowy (czy nadal chcemy nazywać go ojczystym?) – badając dźwięki, odruchy i emocje, które kryją się pod wybranymi słowami i sloganami.
REŻYSERIA: Bartłomiej Kalinowski
DRAMATURGIA: Mariusz Gołosz
MUZYKA: Maciek Michaluk
OBSADA:
Andrzej Jakubczyk
Leszek Malec
Beata Wnęk-Malec
CZŁOWIEK 2.0. TELETURNIEJ
Jednym z fundamentów rozwoju technologicznego, który stworzył cywilizację, była selekcja i krzyżowanie żywych organizmów. XXI wiek przyniósł nam przełomową technologię z zakresu inżynierii genetycznej – CRISPR-Cas9. To metoda pozwalająca na działania „kopiuj/wytnij/wklej” w dowolnym organizmie. Żyjemy na planie filmu science-fiction. W Chinach narodziły się dzięki tej metodzie bliźniaczki odporne na HIV. Staliśmy się programem, który może ingerować we własny kod źródłowy. Niesie to ze sobą przerażające wizje przyszłości, ale też ogromne nadzieje. Możemy leczyć dziedziczne choroby, ale możemy też obdarzać siebie szybciej rosnącymi mięśniami, lepszą odpornością czy cechami innych gatunków. Możemy ingerować w siebie i w przyszłe pokolenia. Możemy tworzyć Człowieka 2.0.
Interaktywny pokaz work in progress w atrakcyjnej formie, wzorowanej na popularnych teleturniejach, zaprosi publiczność do dyskusji o możliwościach metody CRISPR-Cas9.
Jakich cech chcielibyśmy się pozbyć? Jakie cechy chcielibyśmy zyskać? A może powinniśmy próbować zabronić ingerowania w DNA Homo Sapiens?
REŻYSERIA: Jan Hussakowski
DRAMATURGIA: Andrzej Błażewicz
OBSADA:
Joanna Osyda
Kacper Sasin
Konrad Wosik
MODELATORNIA
ONLINE
Nawiązując do tradycji poszukiwań teatralnych prowadzonych przez Jerzego Grotowskiego w Opolu w latach 1959–1964 , patrząc na jego dziedzictwo i pragnąc nowego i świeżego dialogu z publicznością, postanowiliśmy w sposób żywy i niemuzealny ożywić pamięć o eksperymencie Grotowskiego.
Organizując Konkurs, nie odwołujemy się bezpośrednio do estetyki i metod twórczych opracowanych przez Teatr 13 Rzędów i Teatr Laboratorium, choć oczywiście interesują nas inspirowane nimi działania. Chcielibyśmy, by Modelatornia w swoim zamyśle była azylem dla twórców poszukujących nowych języków, form i sposobów nawiązania dialogu z publicznością.
Szukamy ludzi, którzy potrafią spojrzeć z kierunków sztuk wizualnych, sound art-u, muzyki klasycznej, performance art, nowego dramatu, filmu, metody devised, a także wielu innych, aby wyciągnąć z tego spojrzenia wnioski dla sztuki teatralnej. Potrzebujemy do tego młodych artystów, otwartych na dialog, współtworzenie i krytykę, chętnych do poszerzania swoich i naszych horyzontów, wierzących w nieustające odnawianie się własnej metody twórczej. Partnerów w zbrodni zadanej przyzwyczajeniom, skostniałym formom i gnuśności tematów.
Norbert Rakowski
